Ako cerkwina institucija comy pódpěrowaś towarišnostny dialog we Łužicy.

Łužyca dožywja južo lětźasetki dłujko mócne pśewrośenje, kenž jo wósebnje charakterizěrowane pśez masiwne zgubjenje źěłowych městnow na jadnom ale teke domownje na tamnem boce. Jsy, góla a póla se minu, jazory a nowe krajiny nastawaju, mjaztym až se bejnje wjele energije (milina a śopłota) za pśetrjebanje k dispoziciji staja.

Wjelim luźam jo wědobne, až njesmějo se góspódarstwo wótnowotki masiwnje wóttwariś. Na tamnem boce musymy wšykne napinanja pódwójś, aby klimu a hobswět dalej njehobgrozyli. Toś musy se zachopinaś źinsa strukturne huwiśe, aby mógało se krotko- a srjejźocasnje tež hustatkowaś.

Rozdźělne, napśeśiwne abo samo njezjadniwe měnjenja starce do se, a se wě měni kuždy bok, až wě nejlěpjej, co by regionoju tyło. To jo wjele ranow nabiło a njedowěra jo cesto wjelgin wjelika.

Centrum za dialog & a pśeměnjenje jo se załožył wědobnje ako institucija, kenž wšakorake měnjenja kšuśe wzejo. Pśi wšakorakosći pozicijow se pilnujomy wó hurownanje. W dialogu pytamy za zgromadnymi rozwězanjami. Za to wjeźomy rozgrona, nawězujomy kontakty abo hobźělujomy se na socialnych a dalšnych seśach a smy hobźělone na towarišnostnem diskursu.

Tak póbitujomy platformu dorozměśa akterow za wjelerake hobłuki, kenž mógu pśinosowaś k „dobremu žywjenjeju we Łužycy“. Z rozdźělnymi formami dialoga dej se dojśpiś, až se situacija pó móžnosći dokradnje zahupytnjo a reflektěrujo, ako teke až se huměnjaju a huwijaju ideje za hugótowanje pśichoda.

Wósebnosć Łužyce z jeje serbskimi tradicijami a serbskimi hobydlarjami se pśi stawnej mjazsobnej huměnje wobglědujo. Tejerownosći se hobglěduju partnarske póśěgi EKBO, wósebnje do Pólskeje a do Českeje, a teke dopóznaśa źěła Kśesćijańskego centruma za refleksiju a dialog w Cárdenas, Kuba.

Ewangelska cerkwja Barliń – Bramborska – šlazyńska Górna Łužyca (EKBO) jo se na jadnom boce jasnje huznała ku klimowym zaměram Zwězkoweje republiki a mjazynarodnych klimowych konferencow. Na tamnem boce jo mań luźi, kenž toś te zaměry tak jasnje njepódpěrujo. Na kóńcu pak su wšykne zjadne w tom, až musymy wěcej ako až doněnta cyniś za zdźarźanje stwórby.